حق آزادی و امنیت شهروندی
ماده ۱۲ - آزادی‌های فردی و عمومی شهروندان مصون از تعرض است . هیچ شهروندی را نمی‌توان از این آزادی‌ها محروم کرد . محدود کردن این آزادی‌ها تنها به قدر ضرورت و به موجب قانون ، صورت می‌گیرد .
ماده ۱۳ - هر شهروندی حق دارد از امنیت جانی ، مالی ، حیثیتی ، حقوقی ، قضایی ، شغلی ، اجتماعی و نظایر آن برخوردار باشد . هیچ مقامی نباید به نام تأمین امنیت ، حقوق و آزادی‌های مشروع شهروندان و حیثیت و کرامت آنان را مورد تعرض و تهدید قرار دهد . اقدامات غیرقانونی به نام تأمین امنیت عمومی به‌ویژه تعرض به حریم خصوصی مردم ممنوع است .
ماده ۱۴ - شهروندان حق دارند در صورت تعرض غیرقانونی به آزادی و امنیت خود ، در حداقل زمان ممکن و با نهایت سهولت به مراجع و مأموران تأمین‌کننده امنیت عمومی ، دسترسی داشته باشند . مراجع و مأموران مذکور باید بدون وقفه و تبعیض و متناسب با تعرض یا تهدیدی که متوجه شهروندان شده است و با رعایت قوانین خدمات خود را ارائه دهند .
ارجاعات :
ماده ۱۲ - اصول نهم ، بیست و دوم ، سی و ششم ، سی و هفتم و پنجاه و یکم قانون اساسی و بند ۷ اصل سوم قانون اساسی .
ماده ۱۳ - اصول سوم ، نهم ، بیست و دوم ، بیست و سوم و بیست و پنجم قانون اساسی - قانون تشکیل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی - مصوب ۱۳۶۲.
ماده ۱۴ - اصول سی و چهارم ، صد و پنجاه و ششم ، صد و پنجاه و نهم و یکصد و هفتاد و سوم قانون اساسی ، قانون مدیریت خدمات کشوری – مصوب ۱۳۸۶ ، قانون نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران – مصوب ۱۳۶۹ .
